Jednostka sterująca zapewnia zapłon dzięki wiarygodnie zaprogramowanemu polu charakterystycznemu.
W przypadku charakterystycznie sterowanego układu zapłonowego, kąt wyprzedzenia zapłonu zależy od odpowiedniego trybu pracy silnika. Obiektami pomiarowymi są prędkość obrotowa silnika, temperatura silnika i obciążenie silnika (podciśnienie w przewodzie dolotowym, położenie przepustnicy) w tej chwili, ponieważ jest różnica w tym, czy maszyna jedzie np. z prędkością 4000 obr./min w dół czy pod górę.
Wymagane pole charakterystyczne układu zapłonowego uzyskuje się empirycznie i sprawdzając stan silnika w ruchu oblicza tak, aby zużycie paliwa, spaliny i właściwości jezdne były optymalne. Uzyskane wartości są rejestrowane w urządzeniu kontrolnym.
Podczas jazdy do urządzenia sterującego wysyłane są sygnały o prędkości obrotowej silnika, temperaturze silnika, obciążeniu, które następnie na podstawie charakterystycznego pola zapłonu określają moment zapłonu odpowiadający stanowi pracy silnika w danej chwili np. 10°przed GMP lub 0°.
W przypadku awarii jednostki sterującej możliwy jest spadek mocy silnika. Możliwe jest również zwiększenie zużycia paliwa. Tych niedociągnięć nie należy się obawiać, jeśli zostaną one wyeliminowane w odpowiednim czasie.
Rozdzielacz zapłonu jest wyposażony w bezobsługowy czujnik Halla. Czujnik Halla składa się z ekranu magnetycznego i obracającej się membrany zamontowanej na wale dystrybutora.
Nadajnik Halla określa przez centralkę zapłonu moment, w którym cewka zapłonowa zostaje wyłączona i zasilona, a tym samym moment zapłonu.
Transformator wysokiego napięcia łączy cewkę zapłonową, urządzenie przełączające i końcowy stopień mocy w jednej obudowie. Pomaga to zmniejszyć straty napięcia w przewodach elektrycznych i połączeniach wtykowych.
Komentarze gości